ทุกวันนี้ “คนรวย” เยอะขึ้น แต่? “ศีลธรรม” กลับต่ำลง
ทุกวันนี้ “คนรวย” เยอะขึ้น แต่? “ศีลธรรม” กลับต่ำลง
ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น แต่? ความอดกลั้นน้อยลง?!!
เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่? ครอบครัวเรากลับเล็กลง?!!
เรามียาใหม่ๆมากขึ้น แต่? สุขภาพกลับแย่ลง?!!
เรามีรายได้สูงขึ้น แต่? ศีลธรรมกลับตกต่ำลง?!!
ทุกบ้านมีคนหารายได้ได้ถึง 2 คน แต่การหย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น?!!
เรามีความรักน้อยลง แต่? มีความเกลียดมากขึ้น?!!
เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว แต่เรากลับพบว่า?
แค่การเปิดประตูทักทายเพื่อนบ้าน กลับยากเย็น?!!
จงนั่งตรงระเบียงบ้านบ้าง? เพื่อ ชื่นชมกับการมีตัวตนอยู่ของคนรอบข้าง
จงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูง คนที่รักให้มากขึ้น
กินอาหารให้อร่อย? ไปเที่ยวในที่ที่อยากจะไป
ชีวิตคือ โซ่ห่วงของนาทีแห่งความสุข ไม่ใช่เพียงแค่การ อยู่ให้รอด?!!
เสื้อผ้าสวยๆที่หมกอยู่ในตู้ เอามาใช้เสีย
น้ำหอมดีๆ ที่ชอบ จงหยิบมาใช้เมื่ออยากจะใช้
เอาคำพูดที่ว่า “สักวันหนึ่ง??” ออกไปเสียจากพจนานุกรม
บอกคนที่เรารักทุกคนว่า เรารักพวกเขาเหล่านั้น แค่ไหน !
อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง ที่จะทำอะไรก็ตาม? ที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น
ทุกวัน..ทุกชั่วโมง..ทุกนาที มีความหมาย?
เราไม่อาจรู้เลยว่า? เมื่อไร ? มันจะสิ้นสุดลง..!!
เตือนสติได้ดีมากอ่านกี่ทีก็ชอบ? เรื่องเล่า ต้นไม้แก่ขอฝน
ต้นไม้แก่ ขอฝนจากเมฆก้อนน้อย เมฆก้อนน้อยตอบเพียงว่า..
“น้ำฝนมีอยู่น้อย กลัวว่ามันคงจะไม่พอ ?ให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ”
วันต่อมา? เมฆก้อนน้อยก็ยังคงบอกเช่นเดิม
“มันน้อยไป? จึงไม่พร้อมที่จะให้?!!! ”
เมฆก้อนน้อยจึงออกเดินทาง และ พยายามสะสมฝน
เพื่อที่จะให้มันมากพอ?!! พอที่จะทำให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ
เมื่อมีปริมาณมากพอ เมฆน้อยจึงกลับมา?
แต่สิ่งที่พบข้างหน้า มีเพียงกิ่งไม้แก่ ที่แห้งแล้ง
เมฆน้อยได้แต่ร้องไห้แล้วถามว่า?ทำไม ?
ความพยายามของฉันไม่มีค่าเลยเหรอ??
ชายหนุ่มที่นั่งใต้ต้นไม้ จึงได้แหงนหน้าบอกเมฆน้อยไปว่า?
“การที่เราจะให้อะไร แก่ใครสักคนที่เรารัก? ”
“มันไม่ต้องรอให้มากพอ หรือ รอความพร้อมอะไรหรอก”
“ให้เท่าที่มี?..ก็ทำให้คนรับได้ชื่นใจ?”
ความพยายามเป็นสิ่งที่ดี แต่มันก็มีเวลาเป็นเงื่อนไข !!!
อย่าเก็บของดีๆ ไว้โดยอ้าง ว่าเพื่อใช้โอกาสพิเศษ?!!!
