เป็นเพราะกำลังรอคอยอะไรอยู่หรือเปล่า ??
รอคอย ? ให้คนอื่นให้
รอคอย ? ให้คนอื่นมารัก
รอคอย ? ให้คนอื่นมาให้ความสำคัญ
ถ้าเราเฝ้าแต่รอคอยอย่างนั้น ?
มันก็เหงาแน่นอน ?
ชีวิตที่เหงา เป็นชีวิตที่คิดปรุงแต่ง
ขาดความมั่นใจ ?
ลองเปลี่ยนวิธีคิดดีไหมคะ ?
เปลี่ยนท่าทีของการใช้ชีวิต
ที่จะฝึกรักคนอื่นก่อนบ้าง
หยิบยื่นความสุขให้คนอื่นบ้าง ?
ที่สำคัญ ? ระวังจิตของผู้ให้ด้วยนะคะ
จิตที่คิดจะให้นั้นเบา จิตที่เอานั้นหนัก
ถ้ามัวแต่รอคอย ? ชีวิตของเรา
ก็จะหนักอยู่ด้วยความเหงาอย่างนี้
ฝึกที่จะรัก และมีความเบาแห่งจิตในขณะให้
ความสุขที่ได้ให้ก็จะหล่อเลี้ยงชีวิตเรา
เราก็เป็นผู้ให้ที่เป็นผู้รับแล้วค่ะ
การที่เราฝึกมีชีวิต อย่างเข้าใจเจ้าตัวเหงา
ก็เท่ากับอยู่บนหนทาง แห่งสติปัญญาแล้ว
เหงาเป็นอย่างไร ??
มันเที่ยงไหม
มันคงที่หรือเปล่า
มันมาแล้วมันไปไหม
และมันมีเหงาของฉันจริงหรือ?
ที่สุดของความเหงาไม่ใช่ของของเรา
ลองภาวนากับเจ้าตัวเหงาดู
หายใจเข้ารู้ ? รู้ทันเจ้าตัวเหงา
หายใจออก ? ไม่อึดอัดกับเจ้าตัวเหงา
ปล่อยความเหงาออกไปจากใจ
ฝึกมีลมหายใจ แห่งสติที่มีความรู้ตัว
พร้อมที่จะมีชีวิตที่มีความสุข เป็นอิสระ เพราะรู้ทันเช่นนี้
แล้วให้มีความสุขที่ได้รักคนอื่น อย่างไม่ต้องคอยว่า ?
? คนคนนั้นจะให้เราคืนหรือไม่ ? อย่างไร
ชีวิตของผู้ที่มีความสุขที่ได้ให้ ?
จะไม่หลงอยู่กับเจ้าตัวเหงานานหรอกค่ะ
